عادت

داره کم کم برام تبدیل به عادت میشه از نظرای تو به عنوان پست استفاده کنم

البته ادامه پست

ما بین مشتی متظاهر زندگی میکنیم...
بهشون لبخند میزنیم
سلام میکنیم
باهاشون وقت میگذرونیم
و خو میگیریم به این نقش،به این تظاهر کردن لعنتی...
حتی‌وقتی تک و تنهایی‌تظاهر میکنیم
جلوی‌آینه به مسخره ترین حالت لبخند میزنیم
و میریم که دوباره گم بشیم بین این آدما....
آره واقعیت اینه
ولی یه چیزای قشنگی هم این بین وجود داره...
ولی ما خود آزاریم
هی میخوایم زجر بکشیم و به هم میزان بدبختیمونو ثابت کنیم....
از یه جایی‌آدم باید خودشو جمع و جور کنه که این یکی دو نفس‌باقی مونده از زندگیشو هدر نده....

......