مسخره

... یک روز از سرِ بی کاری به بچه های کلاس گفتم انشایی بنویسند با این عنوان که "فقر بهتر است یا عطر؟"

قافیه ساختن از سرگرمی هایم بود. چند نفری از بچه ها نوشتند "فقر". از بین علم و ثروت همیشه علم را انتخاب می کردند. نوشته بودند که "فقر" خوب است چون چشم و گوش آدم را باز می کند و او را بیدار نگه می دارد ولی عطر، آدم را بیهوش و مدهوش می کند." عادت کرده بودند مجیز فقر را بگویند چون نصیبشان شده بود.
فقط یکی از بچه ها نوشته بود "عطر". انشایش را هنوز هم دارم. جالب بود. نوشته بود "عطر حس های آدم را بیدار می کند که فقر آنها را خاموش کرده است.

یه قسمت از کتاب خانم وفی بود . راستش خیلی کتاب مزخرفی بود ولی این قسمتش یه حالی از آدم خراب می کرد که نگو ....شبیه این بود داری با یکی از دوستای قدیمیت دعوا می کنی و اونم هی داره از بدبختیات و اون قسمتایی از زندگیت حرف میزنه که از سر درد و دل و حماقت بهش گفتی و حالا سر یه دعوای احمقانه کل زندگی و حالتو به گند میکشه . و تو تازه می فهمی تا الان چقد بدبخت بودی و نمی تونستی درک کنی .... مسخرس...  خیلی مسخرس اونقدی که به گریه بندازدت .... خیلی مسخرس